metroda yanıma kadının biri oturdu ve çok çirkindi iğrendim hatta koltuktan kalkmak istedim ama olmayacaktı metronun camından dışarıya bakmaya başladım neredeyse metronun camına yapışacak gibi sonra bir an ön koltukta oturan kadının ucağındaki 1 yada 1.5 yaşındaki çocuk benim iğrendiğim kadına gülümsüyor ve onunla oyunlar oynuyordu kadına baktım oda ona gülümsüyor onu eğlendirmeye çalışıyordu.
o masum çocuk çirkin bişey görse ağlardı ağlamasa bile ona gülümseyip onunla oyunlar ynamazdı, peki ben neden iğrenmiştim o kadından,
Bizler şartlanmışlıklarımız yüzünden güzeli çirkini iyiyi kötüyü değerlendiriyoruz yada değerlendiremiyorduk.
Kadına bir daha baktım kendimi şartlandırılmışlıklarımdan arınmaya çalışarak kadın bana çok normal bir bayan olarak geldi.
bir daha düşünelimmi birini çirkin diye betimlerken ya sizin için bir şartlanmışlık olsada sizden birileri iğrense!
