yayınlarını gümüşsuyu itü.mak.müh.fak. sırasındaki yapıkredi bankasının 2 üst katından yapan iki ''yalnız''ın ** bir nevi radyo programıydı. aralarındaki kimseyi takmayan sohbeti dinlemek o zamanlar yapılabilecek en keyifli şeydi. bu program, ayar vereceklerini bile bile yayını arayıp programa katılmak, o an kaset çalarda ne var acaba diye düşünmeden kaydetmek ve yıllar sonra bu kaydı oturup dinlerken gülme krizine girmek demekti. kendi yalnızlıklarıyla bile dalga geçen bu ikiliyi dinlerken herkes kendi yalnızlığından bir parça bulup, o parçayla bile eğlenmenin yönlerini keşfedebiliyordu.
- çok yalnızım be abi...
- sen ne diyosun yaa... ben geçen gün ölüyodum yalnızlıktan!
hem değişik hem de yaratıcı espri anlayışları resmen radyoya kitlenme sebebimdi. bittiğinde üzüldüğüm tek programdı.
18 mart 2011 anıları tazeleme vakti. yiğit özşener'den ne kadar mete, nejat işler'den ne kadar kaan olacak görmeyi iple çekiyorum.
