Maskelerin indigi, duvarlarin yikildigi, kelepcelerin cozuldugu, sevdicegin "ozgur" oldugu anlardir. kafasinda sunu yapsam bu olur mu, bunu yapsam benden gidermi, seklinde kaybetme korkusu dolu ozguven eksikligi olmadan sadece kendi olarak sizle olma durumuna tanik olursunuz. bir insani bu haldeyken izlemek ne kadar ilgincse, sevdicegi izlemekse, saatlerce ardi ardina ultra hay definişin planet earth izlemek gibi bir seydir. Uykudan gebermedikce ya da basiniza bir sey gelmedikce belgeseli yarida kesmezsiniz. Insanin yalin halde atmosferde gezinmesidir.
Yalniz! 'keçi şarap içmiş, dağa kurt aramaya gitmiş.' kafasindaysa pek de cekilmez. kir dizini otur yerine moduna girilir. maceraya gerek yok haci...
Mesela sarhos kizin, sevgilisini diskoda eski aşiftesiyle görme durumu vardir ki bunu da baska bir episode, baska bir renk paletinde gorecegiz.*
