dün öğlen saatlerinde yağan yağmurda hiç ıslanmadığım kadar ıslandım sözlük. evden çıkarken damla bile düşmüyordu. 10 dk sonra okula vardığımda sırılsıklamdım. montun ıslanmasını geçtim içimde gömlek bile ıslanmıştı. derse giremedim tabi o halde. yemek yiyip geri döndüm.* her yağmurda ıslanışımın ardın söyleyip yapmadığım hemen şemsiye alacağım sözünü tekrar söyledim. ve maalesef hala şemsiyem yok.
şu bi gerçek ki ıslanmanın da iyi yanları var. gerçi ben henüz bulamadım ama vardır herhalde.. bi de yağmurdan sonra üzerimde bulduğum o iki salyangozla arkadaş oldum. birinin adını cumali koymayı düşünüyorum. ve sözlük soğuğa erkeklik sökmediği gibi yağmura da erkeklik sökmüyormuş.. iyi uykular..
