yalnızlığın, insan bünyesine kattığı en kötü şeydir bencillik.
üstelik bunu hiç fark edemez insan, ta ki bir başka insan girinceye dek hayatına.
bir ömürlük ya da bir çay içimlik, fark etmez.. yalnızlık odaklı hayatınızın, herhangi bir evresini bir başkasıyla paylaştığınızda, ne denli bencilleştiğinizi, farkına varmadan yaptığınız hatalar, kırdığınız potlar tescilleyiverir.
anneniz, babanız, kardeşiniz bile, gidici misafir gibi görünüyorsa,
nezaket, çekmek zorunda olduğunuz bir mahkumiyet haline bürünüyorsa,
aklınız fikriniz, günlük alışkanlıkların hayaliyle sürünüyorsa,
yapacak bir şey yok, aşırı dozda yalnızlıktan kaynaklı, kronik bencillik sahibisiniz demektir... geçmiş olsun.
