televizyon izlemekten nefret eden bir insanı salı akşamları televizyona kitleyen dizi.
7 haftadır bir fiil izliyorum. her hafta da ağlıyorum sessiz sessiz, pıtır pıtır.
size bir tavsiye, bu diziyi izlerken eğer ki 1 gece öncesinde çok sevip değer verdiğiniz bir sevdikcek tarafından büyükçe bir darbe görüp ona inandığınız halde yalanlarını meydana çıkartabilmiş, kanıtlayabilmiş ve mide bulantılarıyla tiksinç bir gün geçirmişseniz; ayrıca son aylarda da düzenli bir hayat sürmeyip, gerek iş gerek çevredeki insanlar içerisinde dönen yalan pisliğinin babasını görüp gözlerin içerisine bakılarak rahatça konuşulan yalanlara ve tiksinçlere tanıklık etmişseniz.. mideniz de gerçek anlamda hala bulanıyorsa, bir adam çıkıyo, küçük bir adam bu. ama koca yürekli bi adam bu. koca insanlara güzel bi teselli veriyor, derdinden tutmak istediğin o sağanak yağış patlamasını yaşatıyor. mide yine bulanıyor.
osman ! osman öyle güzel bir laf ediyor ki bak aynen kelimesi kelimesine şöyle (öyle bir işledi yüreğime);
--spoiler--
insanlarla göz göze gelmekten kaçınırım, saklarım bakışlarımı.. bazen yakalanırım, bazen üzerimde bakışlar yakalarım.. çekingenliğimden sınırlar, evet çekingenliğimden..
çünkü gözlerde yakaladığım ve yüze vuramadığım her yalan, beni de yalancı yapar! bunu bilip de bir insanla göz göze kalmak kolay mı?! bir kedinin bir köpeğin göz bebeklerine bakın, onlar gözlerini asla kaçırmazlar. çünkü onlar ne yalan söylerler, ne de yalan saklarlar.
--spoiler--
kimi zaman insana yakıştırılan köpek sıfatına ne denli ayıp ediliyormuş, bunu da çaktırmadan ayıpladı osmanım.
küçcecik boyuyla kocaman yüreğe sahip, her kesime hitap eden bir beyin osman.
