genelde babamın, bana ve kuzenime nasihat verdiği zamanlarda vuku bulur. sen al ateşle barutu yan yana koy bir de utanmadan ciddiyet iste ha?
zaten fazlasıyla ciddi olmaya çalışıyorken, kuzenle göz göze gelmemle birlikte, kuzenin elmacık kemiklerinin git gide belirginleşmesini görmem ve benim de sıfatıma yerleşen şebeleklik, durumu vahim bir hale sokmuştu. ama kopma noktası babadan geldi:
-eğer böyle derslerinizi aksatırsanız...bikbikbik...
-...sonra daha askerlik var orda... bikbikbik...
-*... heh çoluğun çocuğun olacak sonra gelecen bana diyecen ki "(elini kıç cebinin yakınlarına vurarak) baba bana para. baba bana para"
burada artık gülmek için sarı ışık yanmıştı. yeşil ışık ise;
kıça vurulan el estetik bir şekilde baş parmağın, işaret ve orta parmak arasına sokulmuş haline* dönüşür ve babanın ağzından sözcükler dökülür
-al sana para amua goim...
o an gerçekten ciddi olan baba, büyük bir gürültüyle gülmeye başlayan ve nefes almakta zorluk çeken bize sinirlenip odadan dışarı çıkar. tepki olarakta oda kapısını sertçe kapatır. ama fakat baba kaşınmıştır.
o değilde kıçına vururken ki ses hala gece uyurken kulağımda yankılanır... *
