dile kolay. 3 yıl boyunca her sabah uyanır uyanmaz aramışsın, aranmışsın. daha güne başlarken derinden hissedilen yalnızlık... öksüz çocuklar gibi hissederdim ben her sabah kendimi. en zoru böyle uyanmaktı güne. lanet okumaktı çünkü. dahası da var. en ufak bir sıkıntıda arayıp paylaştığın insan, sıkıntını, öfkeni alan insan yok artık. bu anlattıklarımı iyi kötü anlarsınız. güçsüz hissettirir insanı. arkanızdan iten güçten mahrum kalırsınız.
bu bahsettiklerim genelde olaylara dayalı olarak hissedilenler. somutlaştırabildiklerim. ruhuma hakim olmuş olan o genel durumun adı yok. hiç bir şeye benzetemiyorum, hiç bir kelimeyle ifade edemiyorum. her ne ise, çok derin çok.
