büyüdükçe ötme uzunluğu artan, makamlı okumaya başlayan hayvancık. benim de vardı;
nasıl olsa ben bakamam hemen ölür diye almama izin verdiler, iki tane sarı civcivi. birinin adını tarkan, diğerini kara murat koymuştuk. ama o kadar sevdik ki onlar da bizi sevmiş olmalılar bizi bırakıp gitmediler. çok ilgilendim onlar için sinek avladık, en güzel bulguru, mısırı onlara yedirdik. şu beyaz top top köpükleri yemeyi çok severlerdi, nasıl yerlerdi hayret. bakkalda ne kadar geleceklerini bile ölçmüştük tarkan 60 gram daha fazlaydı. zaten hep onun dediği olurdu tarkan nereye kara murat oraya.
bizim ev iki katlı binanın en üst katı, balkonda besledik onları. uslu çocuk olduğumuzdan mıdır nedir komşular idare etti durumu, hemde hoşlarına gitmiş sesleri.
sabah kapıdan salardım ya da kendileri 2 kat yukarıdan balkondan atlarlardı. akşam olunca da merdivenleri çıkar kapıda got got, açardık kapıyı balkona yerlerine giderlerdi. gariplerim bir akşam günü binanın kapısı kapalı kalmış bunlar da kömürlüğün penceresinden girip 2 kat çıkıp alt kat komşunun kapının önüne kimse de açmayınca oraya yatmışlar. bir akşamda biz geç geldik eve, komşu dayanamamış soğuk diye almış içeri bağlamış ayakları koymuş leğene oradan aldım. alt komşunun kızını hiç sevmezlerdi çok kovalarlardı onu, özellikle onu... bahar gelince de arka bahçeye kafes yapmıştık onlara, sonra da amcamlara yolladık tavuklara falan. ondan sonrasını bilmek istemem. http://galeri.uludagsozluk.com/r/horoz-67015/
