imrenmek, kıskanmanın dışavurumsal ol(a)mayanıdır. imrenen kişi bitakım sebeplerden dolayı kendini kıskanç kategorisine yakıştıramadığı için duygularına gem vurur. bence iki söylem arasında hiçbir fark yoktur. herkesin içinde bir kıskanç, bir ikiyüzlü, bir erdemli, bir sadık... vardır. önemli olan kişiliğimizin parçalarını tanıyıp parçaları bütün haline getirebilmemizdir. kendimizi bilmemizdir. aslolan kişinin kendisini başka insanlara göstermeye çalışmaktan çok kendisini kendine göstermesi gerekliliğidir diye düşünüyorum. kimse mükemmel değildir. kimse de kişiliğinin kötü yüzleriyle tanışmaz ve bu bir çelişkidir. çoğu kimse kıskanç olduğunu kabul etmez bu yüzden söylemi yumuşatarak duygular farklıymış gibi göstermeye çalışır. kıskanıyorsanız kıskançsınızdır, bitmiştir. kendimizi bilelim artık biraz, ki erdemli olabilelim..
