şah ve sultan kitabını okuduktan sonraki görüşümdür. entrylerimi inceleyenler onun kitaplarına duyduğum sempatiyi anlayabilirler.
şah ve sultan kitabı içerik olarak yanlışlarla dolu ve roman olarak da çok zorlama. maalesef iskender pala kullandığı kaynaklar itibari ile süni görüş açısıyla bu kitabı yazmış ve bir çeşit propaganda haline dönüştürmüş eserini.
kullandığı dil itibari ile ismail'i yermiş selim'i övmüş ve bazen alenen bazen gizlice aleviliği çarpıtmıştır.
cem ayinini sanki amacı içki içip sarhoş olmak gibi yansıtmış. şah ismaile de alenen sarhoş muamelesi yapmıştır.
selimin alevileri kırmasını çok basit bir olay gibi gösterip ismailin sünileri öldürmesini bir vahşetmiş gibi göstermiştir.
ismailin annesini öldürmesini sayfalarca anlatırken, selim'in kardeşlerini öldürtmesini neredeyse görmezden gelmiş ve yanlılığını burada da sergilemiştir.
uzun sözün kısası iskender pala (en iyi tabirle) kaş yapayım derken göz çıkartmıştır.
son romanını özellikle alevilerin okumasını önerirken neyi amaçlıyordu acaba. aleviler okuyup da "yazık selime" mecbur kalmış da 10binlerce aleviyi öldürmüş mü denilmesini bekliyor.
olmamış, becerememiş. tek yanlı kaynaklar kullanarak roman yazması yanlış olmuş. alevilerin ne sebeple osmanlıya başkaldırdığı hemen hemen hiç bahsedilmemiş. ortada elle tutulur bir sebep yokken durup dururken mi ayaklanıp ismailin ordusuna gitmiş aleviler.
çok şey yazmak istiyorum ama ...
iskender pala. bir okurunu kaybettin.
