tabii bu paradoksa sebep olan sadece bekaret değil, bekaret karşısındaki erkek tavrıdır aynı zamanda.
erkek, sevdiği bir kız ya da kadınla sevişmek ister. bir kadın olsaydım, kadının bu konudaki fikrini de paylaşabilirdim elbette. sevgilisi kendisi ile sevişmediği için "abazan kaldım, vermiyo yavv" diye ağlayan kim? erkekler.
erkek, evlendiği bir kadınla ilk gecesini yaşayacak. o da ne? kan gelmedi. "sen orospusun, namussuzsun, ben seni karım olarak kabul edemem" diyen ve o kadını ya terkeden ya da öldüren (öldürten) kim? erkekler.
sanırım biz erkekler bu bekaret mevzusunu dert etmesek, belkide içten içe sevdiği adamla sevişmek istemesine rağmen sevişmemek zorunda olan kızlar sevişecek. sevgilisi ile evlilik yapma olasılığı %100 olmadığı için ve o malum gecede kocası olacak adamın istediği kanı verebilmek ve ailesini mahçup etmemek için, içinden gelen birçok şeye mani oluyor belkide bu kızlar.
abazan kaldım diye ağlamak ve namus timsali olarak kadın boşamak ya da öldürmek. işte çelişkili ruh halimiz.
