eski bir dostumu ziyaret ettim geçenlerde.. sağlam fenerlidir kendisi. hani galibiyette sonuna kadar eğlenen tersi durumda ağlayabilecek kadar sadık bir tutku bu. o fanatikliğine hep saygı duyarım. neyse ziyaret ettiğimde kendisini, playstation oynuyordu.. dedim dur lan ben de eşlik edeyim. bırakmadı. dur dedi. şu maçı bitirmem gerekiyor. aynı maçı tam 10 kere oynuyorum diye bitirdi. şaşırdım. olm dedim, niye oynuyorsun. baktım fenerbahçe ile galatasaray maçı. illahim 6 tane gol atacaktı. 2002 yılındaki 90 dakika o kadar etkilemiş onu. olm dedim, bırak ne bileyim koskoca 103 yıllık kulübsünüz, bir bu başarı mı var ki adını söyler gibi her zaman dile getiriyorsun. başka yok ki diyecek oldu sanki. ama zor tuttu kendisini. söylemedi. hadi ordan pis cimbomlu.. nasıl 6 tane koyduk dedi. vay dedim, sekiz yıl geçmiş adam hala etkisinden kurtulamamış. demek ki dedim bu adamlar uefa kupasını ya da süper kupasını falan alsa yandık ki ne yandık. nbr, nasılsın diye sorduğumuzda nasıl aldık ama uefa yı falan diyecekler.. işte fenerbahçe'nin gözümde hiçbir zaman büyük bir kulüp olamamasının yegane nedeni.
söz konusu arkadaşın, bu akşam beni arayıp, olm 6 tane atamadık, üzüldüm, demesi. yine güldürdü beni doğrusu.. ayıp ulan size. yazık da biraz..
