her deniz gördüğünde burnunda yosun kokusu hissetmektir. karasal iklimin bozkırlarına sıkışmış hayatında, vapur düdüğünün sesine hayran büyümektir. boğaza karşı küçücük bir tabure üzerinde, bir bardak demli çay içebilmenin hayalinde kendini avutmaktır. galata kulesi fotoğraflarına, kapalı çarşı'nın tv versiyonuna bakıp bakıp, karanfil sokaktan yada tunalıdan her geçişte, hiç bilmesen bile istiklal caddesinde hissetmektir kendini. biraz boynu bükük kalmaktıor, biraz öksüz kalmaktır istanbul. istanbul'da doğup'da ankara'da yaşamak ise.. acıdır biraz...
