öldüğüm zaman
senden çok uzaklarda olacağım
kara haberi
aylarca sonra duyacaksın
çok sevdiğin istanbul'un
istiklâl caddesinde
tanıdığın herhangi bir kimse
- o ölmüş
- duydum, çok üzüldüm diyecek
sen herşeyden habersiz
bir yabancıdan bahsedercesine
- kim? diye soracaksın
fakat sorun cevapsız kalacak
adım söylenmeden anlayacaksın öldüğümü
ve başka hiçbir şey sormadan
yanaklarında iki damla yaş
içinde bir eziklik
o anlamsız kalabalığın içinde
ağır ağır yürüyeceksin
sonra birden bire herşeye boş verip
adımı ve bütün hatıramı
taksim meydanında tüküreceksin
öldüğüm zaman
sen yine bu kadar güzel olacaksın
yine bu kadar zalim bu kadar taş yürekli
yine çevrende hayranların dolaşacak
sekiz on el birden uzanacak
sigaranı yakmak için
geçtiğin sokaklarda
saatlerce kalacak parfümünün kokusu
yine seni her göreni kendine râm edeceksin
izin yıllar yılı silinmeyecek düşüncelerden
yine âşıklarına uykuyu haram edeceksin
öldüğüm zaman
aslında kurtulmuş olacaksın benden
inan hafifleyeceksin
belki ara sıra hatırlasan da
- benim ne suçum var
- bu kadar sevmeyeydi diyeceksin
bense herşeye rağmen diyorum ki
öldüğüm zaman
bana senden uzaklarda
basit, gösterişsiz bir mezar kazsınlar
ne arayanım olsun ne sevenim
insanlardan bir tek dileğim var benim
mezartaşıma seni sevdiğimi yazsınlar...
--alıntı------
