üvey babasının öldüğü sahne hala gözümün önünden gitmez. aklıma geldikçe ağlarım ki o sahneyi ilk gördüğümde bütün gün ağlamıştım. yanlış hatırlamıyorsam üvey babası ormancıydı ve evin yakınlarından geçen nehirden tomrukları yürütürdü. sonra birgün corcia 4 yada 5 yaşlarında bir ufaklıkken abileriyle o nehrin yanına piknik yapmaya giderler. bir ara corcianın dengesi şaşar ve nehre düşer. panik olan abiler nehre atlayıp kurtarmak yerine babalarını çağırmaya koşarlarki şansa bak babada oralardadır. durumu farkeder ve hemen nehre atlar corcia yı kurtarıp nehrin kenarına getirir derken unuttuğu birşey vardır. o gün o nehirden tomruklar geçecektir. üvey baba tam nehirden çıkacağı zaman farketmediği bir tomruk gelir ve bodoslamadan babaya girer. sonrası baba dengeyi kaybeder boğulur mefta olur.
