sinema tarihinin en naif, en kaygısız, en saf filmlerinden biridir.
sanki senaristin de yönetmenin de oyuncuların da "tutmazsa tutmasın lan...biz bu filmi yapalım. bu sefer de böle olsun, anlayan anlar anasını satim" diye anlaşıp yola çıktığı türden bir filmdir. bu vesileyle de sinema literatürüne ilginç bir kategori sokmuş oldum gibi * konu itibariyle demiyorum verdiği bu hissiyat yönüyle birdy yi seyrettiğimde de aynı şeyi yaşıyorum.
