eskiden psikopat tabir ettiğimiz abilerimiz vardı, kafayı çektikten sonra, paçasını kaldırıp şu damar hiç hoş durmuyor kesecem onu derlerdi, bizde vay be ne biçim adam der gıpta ile bakardık, bir gece sevdiğim kız ben seni kardeş gibi görüyorum dediği için, iki şişe çubuk şarabını kaptığım gibi çıktım bir arkadaşımın evine, nasıl moralim bozuk, çok dertliyim, nasıl olduğunu anlamamıştım, o kadar içimi açıtmışki kardeş lafı birden lavabonun yanındaki pıçakla kendimi kesmek istemiştim, 18 yaşında birinin kendini kesmesi ne değiştirecekti acaba merak konusu idi ama yapmıştım, ilk darbeyi koluma vurduğumda öyle büyük bir yara açıldıki, gördüğümde düşüp bayılmışım, şimdi dönüp baktığımda kolumdaki yaraya, nasıl yaptım bunu diye kendime sormadan edemiyorum, psikopatmıyım acaba ben!
yaş 29, ben bu yaşıma gelinceye kadar öyle psikopatlar gördümki, karanlıktan korkan psikopat mesela, adam gasp tan yatıyor ama karanlıktan korkuyor, adam cinayetten yatıyor arıdan korkuyor, neler neler, asıl psikopat kimdir biliyormusunuz?
kolay paraya alışmışken kendini frenleyen, çalışıp helal kazanandır, hayatı bataklık gibiyken kendini oradan kendi iradesiyle çıkarandır, tek hamle ile karşısındaki devirecekken, ya sabır deyip sırtını dönendir, asıl psikopat kendini kesmez eğer psikopatsan kolunu değil sikini keseceksin, fırlatıp atacaksın, bizde işte bu psikopatmış diyecez, o kesdiğini yerden alıp öpecez, 29 yıldır karşıma çıkmadı o psikopat, çıkarsa kesmeyende namertdir, öpmeyende.
