gri,uzak ve yalnız bi şehir.güzelliği görünmeyen çirkin kabul edilen bi anne gibi.terke alışık ama dönüp dolaşanı yine bağrına basan,sınırların ucunda bi kent.
kar en çok karsa yakışır ve yalnız kar mı ki... sessizlik yaraşır ve gökyüzü hüzünlü bi örtüdür aslında. sokak lambaları erken yanar,evlerin ışıkları erken söner,bu şehir erken yorulur.
güneş en erken burada batar ama en erken burada doğar.gece kısadır.uykusuz geçeler çok ama kısadır.
kar en çok buraya yakışır.
kars yalnız bi kent.bizbize,terk ede ede,sonra dönüp dolaşıp geldiğimiz, yaramıza ilaç olan grisiyle, en uzakta en sınırda ama hep ortasında bırakır bişeyleri...
