benim gibi romantik filmleri sevmeyen birine bile izletmiştir kendisini bu film. aslında eleştirecek çok noktası var: herşeyi önceden tahmin edebiliyoruz, klasik zengin fakir aşkı, yeşilçamı hatırlatıyor... falan filan. ama film yine de izlettiriyor. güzel kurgulanmış. güzel akıyor hiç sıkmıyor. öyle klasik aşk filmleri gibi filmin sonunda esasoğlan havalimanına koşarak/taksiyle/arabayla/ filan gitmiyor. naif* bi senaryosu var desem doğru olur mu bilmiyorum ama demek istiyorum.
tamam ulen erkeklik bi yere kadar! az daha ağlatacaktı beni bu film. ağlamadım ama valla...
--spoiler--
en etkilendiğim sahne ise gazetedeki o mavi panjurlu evin önünde çekilen esasoğlanın fotoğrafını görüyordu hatun. orası duygulandırdı işte beni. böyle garib gibi filan oldum.
--spoiler--
