böyle resmen boğazımı düğümlüyor şuanda bu hüzün. kovmaya çalışıyorum gitmiyor. boğazımda kaldı, çekilmiyor, nefes aldırmıyor. gündüz olan kalabalıktan eser yok. yapayalnız duruyorum öyle karanlıkta. bir sigara, bir ben bir de müzik fonda. biz olduk artık,ayrılmıyoruz bile. çünkü her gece tek yoldaşım onlar. bu böyle gider, bir devran daha gider. ama hüzün baki. kocaman mutluklarda bile birazdan bitecek diye hüzünlenmek boşuna mı?
