gözünde hep bir damla ile dolaşmak.
arkadaşlarının,
geçmeyen günlerde seni oyalamak için götürdüğü mekanda,
yanda yemek yiyen sevgileri görünce düşmesi sonra, o damlaların.
düşmekle bitse iyi her gün yerine yenisi konulur.
hele bir de 730 kilometre varsa sevdiğin adamla aranda,
annenle, küçük kardeşinle.
günlerin çabucak geçtiğini anlamak için takvime çizik atmamaktır özlemek,
sonra bir anda bütün günlerin üstünü karalarsın,
böylece çabuk geçmiş görünür o bitmeyen günler;
kendini kandırmaktır özlemek.
teninin arzuyla yanmasını bu kadar hissedebileceğin bir duygu daha yok.
