fırtına öncesi sessizliğe benzer. vardır yapılacak, söylenecek bir çok şey. ama takılı kalmıştır hepsi semada. derken bir gün bir çocuk çıkar ve bağırır "kral çıplak, kral çıplak" işte o zaman yoluna girer herşey. henüz bu çocuk kral çıplak diye bağıracak yaşa gelmedi. yoksa belirsiz olmazdı hala ülkenin geleceği.
endişem var takunya seslerinden.
