önce değer verirsin. sevginin getirdiği bir değerdir bu. ve bu değerdir her şeyden önde onun yüzündeki gülümsemesini tutturan. narindir o senin gözünde, güzel kokulu, billur sesli, parlak tenli, dokunmaya kıyamayası kadife sevgilidir. üzmekten korkar, onu üzen şeylerden nefret edersin. onun mutluluklarında payın olmasını istersin. bu, onun yüreğinde de seni yüceltecek diye düşündüğün için, onun için yaptığın her şey seni mutlu ettiği kadar huzur da verir benliğine. ve öyle olduğuna da inanırsın! onun hayatını güzelleştirmekte senin de tuzun vardır ya, bunun için seni hayatında daha önemli basamaklara yerleştirdiğine inanırsın.
halbuki sadece kendisine verdiği değeri ve kendine duyduğu güveni artırıyorsundur, bilemezsin. çaresizliklerini, yetmeyişliklerini, kötü yanlarının utançlarını, o tür anlarda hissettiği o kötü duyguları unutturmuşsundur! ve kendi gözünde güçlenmiştir o. bu kudret ona gaddarlığı mümkün kılmıştır. ve bırak sana verdiği değerle sana kıyamamayı, seni kaybetmeyeceğine duyduğu inançla kalbini kırmalara başlar yavaş yavaş. kendi hayat anlayışına göre hayatına yön vermeye, seni değiştirmeye, düşüncelerine düşüncelerini integre etmeye kalkar. zamanında yaptığın onca iyiliğin, yumuşak başlılığın, anlayışlı olmanın ve her konuda destek olmaya çalışmanın sonucudur bu. ne kadar konuşmaya, anlatmaya, izah etmeye çalışsan da, seni kaybetmeyeceğine olan o büyük inancı gaddarlıklarına son gaz devam etmesine neden olacaktır, ta ki seni gerçekten kaybedinceye kadar...
