16.bu kadınlar anlatamazlar. yaşadıkları şeyleri bir bir biriktirirler. salmayıp içlerinde tuttukları için kimse sevmez onları. herkes gelip gidip 'aman ne soğuk şeysin sende ya' der. olsun desinler.
bir vitrin gibi belli bir güzellik oturtulmuş ifadelerinde çok gizlidir. önünden gelip geçer kimileri. bazıları durur vitrinin önünde; sadece elbiselere bakarlar. bazıları durur temasını inceler kıyafetin dışında etrafındaki objeleride inceler. bazıları da kıyafetin kumaşına kadar inceler ve anlamaya çalışırlar.
işte bu vitrin suratlı kitap gibi kadın o zaman sayfalarının çevrilmesini ister. karşısında ki erkek her sayfada daha çok aşık olur bu kadına. okudukca okur ve bir yerden sonra sayfaların boş olduğunu fark eder. 'seninle dolsun' der kadın. 'yapamam.. gitmeliyim' der adam. ve kadın; adam istesede istemesede doldurur o sayfaları. belki o'nlu belki o'nsuz..
ama sonuçta kadının hayatına yeni bir bölüm daha eklenmiş olur. kadın ağlar, lanet eder. bilir; adam hala onu seviyor. gitmesi gerektiği için gitti. bunu adamda her fırsatta söylemeye çalışır. ama giden gitti bir kere ve bu beden yaşadı birkez bunu. tükenmezle kazıdı her sayfasına hüzünü, acıyı..
