doğrudur bir bakıma.
süregelen toplumların başlarına geçmiş lider yahut yöneticilerin bir işe yaramadıklarını içten içe bilip ses çıkartmamak, ama sermayeyi kurduğunda sözünü geçirmeye çalışmaktır. hani dünyayı kurtaran adam olamayacağını anlayan kişi artık kapitalist düzenin bir parçası olmayı kabul etmiş ama bu düzende önemli ve iyi bir yere nasıl gelebileceğinin planını yapmış olmalıdır. e sonuçta kapitalizmde ezilen değil, kapitalist olan kişiyi tanımlıyoruz. bu kişinin içten içe, fısıltılarla ya da sessiz sedasız büyüme gerçekleştirmesi gerekmektedir. büyümeyi gerçekleştiren kişi sahip olduğu sermayeyi yavaş yavaş nüfuza çevirmelidir. bunu da kapitalist düzende ağzı olan tek materyal olan parayla yapması mümkündür. nüfuzu elde ettiğinde kapitalist düzende hem parasıyla, hem konumuyla, hem de nüfuzuyla söz sahibi olmuştur ve belki bir kesim maşa da olsa kapitalist mertebesine erişmiştir.
dünyayı ben kurtaracak değilim diyene tavsiye olsun ayrıca.
