içim acıyor, geçer elbet, geçer de, anlamsız bir yerde, unuttuğumu sandığım
bir yerde yeniden sızlar, ama varsın sızlasın, sızlamadı mı; kocaman
sevilmiyor ki...
Ne yapacağını bilememek ne kadar kötü bir durum. Beyaz bir ışık arıyorsun bazen,
görüyorsun. Siyahın yoğunlu eritiyor ışığı yine kör oluyorsun.
Nerdesin sen şimdi kim bilir? Neler yapıyorsun? Özlüyor musun beni? Biliyor
musun ben geceleri hep seninle konuşuyorum uzun uzun. Seni Seviyorum diye
haykırıyorum. Dünya umurumda değil. Takmıyorum, düşünmüyorum hiç bir şeyi.
Sadece seni, sadece seni düşünüyorum ve ağlıyorum! Sırf senin yanında
olamadığım için ağlıyorum.
Bırakıp gittiğin günden beri aylar geçti. Aylar
geçti ama içimdeki sevgin hiç bitmedi. Beni sevmediğini, önemsemediğini
bilmeme rağmen büyüttüm sevgimi. Ama bu gece vazgeçiyorum senden. Ben seninle
olmak, seni yaşamak istiyordum. Tek isteğim buydu. Ama izin vermedin.
Bilmiyorsun ki geç zamanlar vardır. ne yapsan affedilmeyecek ne yapsan boş... bazen ne kadar genç olursanız olun yorgun ve yaşlı bakıyorsunuz hayata ve tek bir söz kalıyor geriye: vazgeçmek... Korkma, artık seni sevmiyorum!
!
