birgün facebookta makara gırgır videolar izlerken, "aa emre aydın değl mi lan bu" nidalarıyla keşfedilen, ıssız adam'ın zaten her izlenişte ağlatan final sahnesi görüntüleri de eklenerek, ölümcül doza ulaştırılan şarkısı. ayrılığın ardından geçen 6 koca seneye rağmen hala akıtılabilecek gözyaşı olduğunu gösterir nitelikte. üstelik bir de ayrıldığınız kişi nişanlıyken keşfedip, üstüne evlendiğinin haberini alınca, "lütfen biryerlerde çalmasın, bünyem kaldıramayacak" demekle "dinleyip kanata kanata ağlayıp susmalıyım artık" demek arasında bırakır.
geçelim bırakalım formatı herşeyi. o evlendi. benim bütün gizli umutlarıma, hayallerime tekme atıp evlendi. içim kan ağlıyor, her an. hiç toparlanamadım, ama dışarıdada bir hayat var. üstelik benim gibi insanlara somurtmayı yasaklayan bir hayat. misyon gibi yüklenmiş neşeli olmak omuzlarıma. herkesin bakıp da mutlu zannettiği insan. birgün beni yolda görüp de hal hatır sorarsan, ki sorma, sorma işte. sormaya ne lüzum var. "inan hiç iyi birşey yok"
işte bu şarkıyı her dinleyişimde, ben bir yerde dikiliyorum, donakalmışım, ve o bana "nasılsın? nasıl gitti?" diyor. öyle durup düşünüyorum. son 6 seneyi, yaşananları, herkeste onu arayışımı, bırak bulmayı yaklaşamadığım gerçeğini. o evlenip mutluluğa kavuşmuşken, benim ıssız kadın hallerimi.
hiç dinlemediyseniz, dinlemeyin. gerçekleri insanın suratına tokat gibi çarpıyor, gerek yok.
