yıllar önce uyanıp uyanıp tekrar uyuduğumda görmeye devam ettiğim bi rüya vardı. şöyle ki;
babamlarla bir mısır tarlasının içinde sağa sola bakınırken yıllar önce ölmüş dedem uzaktan bize sesleniyor. tam biz ona yaklaşırken intihar edip yere düşüyor . o sırada babam sanki karşısında ölen babası değilmiş gibi oğlum senin turkcell çok yazıyo telsim mi alsak sana gibi bi cümle kuruyor. dedemin yanından geçip yürüyüp gidiyoruz. ben bi bakıyorum ki hasankeyfteki köprünün yanından geçiyoruz ama köprü yarım. kırılmış uçata bi adam var ve kendini ordan atmak üzere. yanına gidiyorum adam bana bakıyor. kim? küçük emrah. beraber köprüden bırakıyoruz kendimizi ama su yok aşağıda. çamura düşüyoruz. çamurlardan yukarı çıkmaya çalışırken bir el uzanıyor bana. o eli tutuyorum. elin sahibi çağla şıkel. ona teşekkür ediyorum ve önden yürüyen tuğba altıntop'la elele tutuşup devam ediyoruz. veee sabah oluyor. tamda süper finale yaklaşmışken hemde.
