"kaybetmek" kelimesi ile birlikte kullanıldığı için;
sahibinin elinde tutması gereken, yokluğunda kayıp bir değer olan, resmen bir statüdür bekaret.
Biliyorum, içinde yaşadığım topluma çook çok aykırı benim görüşüm ama, ömrüm boyunca bu şekilciliği gördüğüm yerden kaçacağım. Savaşmak anlamsız.
Hakikaten, "kaybetmek" olarak görülüyor çünkü. Yani sen o'nsuz eksik ve defolusun. Önceki değerin yok.
Sırf bu yüzden, dikiş nakış işlerine filan sarıyorlar ya, aman allah. Beterin beteri. Böyle bir endişe duyanın orasına kadar toplum girmiş, yerleşmiştir, daha ne!
O kadar korkuyorum ki bu tip düşüncenin bana yaklaşmasına, kendi bekaretimi kendim yok edip, öyle çıkacağım meydanlara..
