Soğuk bir kış günü... işten çıkıp elinimde kahvemle yağan yağmurun altında, otoparkta arabamı arıyorum. Tam bu sırada hayatımın aşkından 'seni seviyorum' yazan bir mesaj alıyorum. Daha sonra arabamı bulup içine biniyorum. Dışarısı 10 derece civarında. Arabamın içi yavaş yavaş ısınıyor. 'La Noyee' şarkısı çalmaya başlıyor. işte o an gerçek anlamda huzurun ne demek olduğunu anlıyorum. Müzik tam anlamıyla ruhuma tecavüz ediyor. Gözlerimi kapatıyorum ve kendimi müziğin akışına bırakıyorum. 2 dakika 23 saniye sonra kendime geliyorum ve arabamı çalıştırıp yoluma devam ediyorum. Ve Yann Tiersen'in ne harika bir adam olduğunu düşünüyorum...
