insana ayakta durmayı öğreten öğrencilik dönemidir. Aileden ayrı, memleketten ayrı, gurbet elde insan ne yapacağını bilemez.
Kazık yememeyi, yemek yapmayı, bulaşık yıkamayı, çamaşır yıkamayı bu yıllarda öğrenir insanoğlu. Annenin yemeklerinin ne kadar güzel olduğunun, babanın varlığının ne kadar yüce olduğunun, yuva sıcaklığının ne kadar güzel olduğunun bu yıllarda farkına varır.
Ama elbette farklı şeyler de getirir bu yıllar. Unutulmayan dostluklar arkadaşlıklar yaşanır. Beş liranın dahi ne kadar büyük olduğu yani paranın kıymeti anlaşılır.
Velhasıl-ı kelam güzel yıllardır bu yıllar. Yaşanması gereken yıllardır.
