ömrümün bir kısmında anam, babam, kardeşim, sevgilim olmuş olan oyun.
saatlerce internet kafede milletle savaştıktan sonra, bi uyumak, ikmal yapmak için eve geldiğimde, elime kağıt kalem alıp strateji geliştirdiğimi bilirim ben.
hele o fransız toplarını kaç kere rüyamda gördüm bilmiyorum.
ama ne yalan söyleyeyim, red alert'tan sonra onlarca strateji oyunu gördüm de hiçbiri o tadı vermedi. hani sanki bizim mahallenin oyunu gibi samimi, sıcak, inanılmaz zevkli, bıkmak kelimesi ile aynı cümle içinde kullanılmayacak tek oyundu hayatımdaki.
