bir adert akvaryumum var içinde de 3 adet piranha. şimdi ben bunlara bakıyorum, besliyorum, temizliyorum sularını, oksijen kontrolü falan var, oynasınlar diye bir sürü şey var içeride. bir nevi kaderleri benim elimde. ölmelerini istesem ölürler o derece. az çok omnipotent bir tanrı tasarımına dahil edilebilirim bu balık grubu için. ben olmasam hiçler.
şimdi bazen kurutulmuş et atıyorum bunun içine ben. sonra da bakıyorum nabıcaklar diye ikisi hemen dalıyorlar böyle toplamaya başlıyorlar. bir diğeri belki ben ordayım diye dalmıyor böyle bir tirplerde takılıyor sağda solda. biraz uzaklaşınca da saldırıyor. öyle yapacağını bildiğim için her seferinde onu diğerlerinden uzakta dolanırken gördüğümde "siktir git ya pezevenk" diyorum inanmıyorum çünkü o tirplerine biliyorum ibneyi.
neyse ama böyle azıcık uzaklaşınca ben hemen saldırdığını bildiğim için de gıcık oluyorum. akvaryumu sallamak istiyorum, böyle bir tufan yaratmak istiyorum depremler kasırgalar, oksijeni kapatıp temizlemeyeyim suyu oluyorum. sonra geçiyor affediyorum. diğer benden korkmayan ama samimi olanlar adına onu da affediyorum. cüsseme yediremiyorum o diğer söz dinlemeyen ama samimi olan balıklar için diğer söz dinler görünen ama aslında samimi olmayan balığı da affediyorum.
samimiyetsizlik böyle bir şey müslümanlar. iki yüzlüsünüz. bir balık kadar olamadınız.
hayır o değil, sizleri izleyen bir allah kavramını aklınızdan 5dk çıkarsanız kimbilir neler yapacaksınız.
