özellikle incek'e taşındıktan sonra fazlaşan öğrenci alımlarıyla kalitesini gözle görülür derecede düşüren, eskiden özel okul ünvanı altında gerçek bir eğitim verirken, artık zamanla parayla not alınan okullara döneceğinden korktuğum mezun olduğum okulum. son yıllarda okulda yaşanan yozlaşma artık çok belirgin bir noktaya ulaşmıştı. 2 yıldır da uğramıyorum aslında, umarım eskiye dönmek adına adımlar atılmıştır.
bu okulum hakkında çok anım var ama bence en güzeli belki de en uzakta olduğum için 4. sınıfa giderken yaşadığım o anı. o zamanlar semt servislerinde lise-ortaokul-ilkokul ayrımı yok. herkes bir servise doluşup gidiyor. ben de daha küçücüğüm. bir gün bizim servis bozulur. yolda kalakalırız. ben deniz hiçbir şeyin zaten farkında olmadığım bir yaştayım zaten. orada işte liseli ablarım abilerim bana göz kulak olurlar. taksiye bineriz. sonra hayatımda sanırım ilk defa ankaraya binerim ve okula gelirim. o gün o kadar çok sevmiştim ki onları, ama tek bir kelime gidip konuşmadım. sonuçta koskoca dev gibi liselilerdi onlar bize göre. ama o zaman öyle bir dönemdi ki aralarında kavga etseler bile bir sorun çıkınca birlikte davranmayı bilirlerdi ve hepsinin de kalbinin temiz olduğu anlaşılıyordu yada bana öyle geliyordu.
