öğrendiğinde aldatıldığını, böyle tuğla yutmuşun da suyun dibine doğru gidiyormuşsun hissi veren, insanı hissizleştiren oyundur. bir süre sonra o sahneden inip kendi kritiğini yaparsın. eğer aferin diyebileceğin olgunlukla karşılamışsan, aldatan 90 derecelik ısıda yıkanmış yün kazak misali küçülüyorken bunu yüksek sesiyle gizlemeye çalıştığını görebiliyorsun.
ve diyorsun kendine aferin sana. hayat bir oyunsa rolünün hakkını vermeli insan. söylediğin her kötü söz, öfkeni her kusuşun onun vicdanını rahatlatır. oysa ki senden beklenebilecek bişeyi yaptın demek yeter de artar bile. tabi beklenen biriyse. beklemediğin biriyse de onurunu da alıp yanına onu terk edip gitmek yeterlidir. bir olan aldatamaz çünkü.
