kalp ki yıldızlara devşirmiş yükünü, ışık diye dert salmışlar gökyüzünden, susmuşsun, susamaktan ibaretken tüm bildiğin, bir harf eksiltmişsin ömründen her gece... sonra alev almış düşlerin, düş(l)erken kelimeler aklına, yok saymışsın her bir hücreni. ama olmamış. ne yaparsan yap olmamış. hesap sormuşlar senden tek tek , sessizliğini bağır diye diye seni çalmışlar bağrından. sonra alevin külleri uçuşmuş, kalbinden kalan boşluğu doldurmuş göğüs kafesinde, nefes diye aldığın , o küllerin savruluşuymuş yalnızca. Kutupyıldızının pencereden göz kırpması sana kalan lekeymiş. Meğer...
