tamamen psikolojik bir olaydır. bizzat gördüğüm olayları anlatmak gerekirse;
amcanın bir tanesi sanki hayatında ray görmemiş gibi sarı çizgiyi geçer ve yere bakar bakar bakar. doğal olarak tansiyon, şeker gibi hastalıkta olabilir. ya şeker düşmesi veya tansiyon düşmesi nedeni ile amca kendini raylarda bulur. neyse ki tren uzakta iken durdurulur.
ikinci olayda ise yanındaki kadınlarla çene çalıp duran bir kadının çocuğunun elini bırakır ve çocuk oyuncak tren sanıp sarı çizgiyide geçer raylarada atlar. bunuda önlerler.
bir de şerefsizliğe geçenler vardır geçenlerde genç bir kızmız bok varmış gibi geçer o sarı çizgiyi sabahın erken saati olduğu için genç kızımız kahvaltı falan yapmamıştır. (zayıf kalacak ya) bomboş olan platformda sarı çizgiyi geçmiş ve treni beklemektedir. ve baş dönmesi ile neyse ki kendini hatta değil platform tarafına düşüp bayılmıştır.
sonuç olarak;
bir bok yok sarı çizgiyi geçmekle. ne tren hızlı geliyor orda bekleyince ne trene çabuk binebiliyorsun. ne de çabuk binsen bile oturcak yer bulamıyorsun.
