vurdum dibe,
daha ötesi var mı bilmiyorum...
tabakta kalan son makarna tanesi gibiyim,
demiştin ya sen de...
inandım artık ben de...
yoksun!
yabancı her şey...
tanımlar yabancı,
anlamlar tutmuyor birbirini...
kandırmıyorum kendimi!
hiç olmadığım kadar gerçekçiyim ve
yalnızım!
cümle içinde kullanınca
karın ağrıları başlatan cinsten bir yalnızlık,
kurcalamaya gelmiyor...
yoksun!
adın dilimde,
dilim boğazımda!
susuyorum halimi...
zaten söyleyecek çok şey yok,
birkaç cümleden başka...
onları da;
gururuma yedirip,
ben söyleyemiyorum...
yoksun!
ve olmayacaksın...
silmedin mi kokumu teninden!
silmedin mi parmak izlerimi bedeninden!
hangi oluş?
hangi var oluş?
sen bakma bana,
yokluğunla uyuştururum ağrılarımı,
yalnızlığımla basarım tuzumu...
sen bakma bana,
ben bakarım başımın çaresizliğine...
