- imkansız...
-- -- -- --
sessizce yürüyordu sokağın dar kaldırımlarında. soğuğa aldırmadan, ince bir tişört ve salaş bir kot ceket ile.
uykusuzluktan kan çanağına dönmüş gözlerini kısmış, sessizce yürüyordu. gece'nin 3'üydü ve tek tük insanlar geçiyordu sokaktan.
bakışlarıyla gecenin en çok yakıştığı şehir olan istanbul'un ruhunu parçalamaya çalışıyordu. ironik düşlerin ve anonim türkülerin cirit attığı, her gece bir şiirin intihar ettiği ıssız bir coğrafyadan farksızdı kent.
soğukta titreyen bedenine aldırmadan yürüyordu amaçsızca. ağzına sürekli sözler geliyor, fakat söyleyemiyordu. cesaretini topladı...
+ git artık, bırak peşimi!
- imkansız...
+ beni bu saatte bari rahat bırak, nefes almaya ihtiyacım var.
- bu imkansız, istesem de gidemem.
-- -- -- --
en büyük acının bile bir türkü kadar ömrü olduğu ıssızlığın ortasında, neden bu "tanıdık yabancı" kadının kendinin peşini bırakmadığını anlayamıyordu.
-- -- -- --
+ neden bırakamıyorsun?
- kendini öldürebilir misin?
+ nasıl yani?
- soruma cevap ver.
+ hayır.
- işte bu yüzden bırakıp gidemem. beni yok etmen için kalbini sökmen lazım. ben herkesim. ben senim!
+ hiçbir şey anlamadım. bırak beni ne olursun.
- seni gerçekten bırakmamı istiyorsun ama kendini öldürmeye cesaretin yok öyle mi?
+ bunu yapamam!
- madem gitmemi bu kadar çok istiyorsun; o zaman senin için seni öldüreceğim.
* oğlunuzu merkeze 100 metre uzakta bulduk. kendisini bıçakla öldürmek isterken, yani intihar etmek isterken son anda 3 kişi yetişmiş. sonra da bayılmış.
< hayır kullanmıyor. büyük bir aşk acısı çekiyordu. depresyona girdi. intihar etti. allah'a şükür ki kurtuldu. fakat hafıza kaybına uğradı. düzelmesi seneler sürebilir.
* ee?
< hafıza kaybına uğradığı halde, hala o kızı halisünasyon olarak görmeye devam ediyor. ve bu yüzden nedenini hatırlayamasa da intihara kalkışıyor.
* yani kızı sürekli görüyor ama kim olduğunu hatırlayamıyor mu?
