hakkında en fazla konuşulan, en fazla mizah üretilen, en fazla küfredilen, en fazla savunulan, en fazla tabulaştırılan, en fazla kullanılan, en fazla uzak durulan kısaca hayatınızdan pıt diye koparılan yılların ve bitsin diye geri sayım yapılan ülkemizde zorunlu olan bir zor mekanizmasıdır askerlik.
zor, insan hayatında altüst oluşların, değişen paradigmaların, yıkılan ve yeniden yapılan toplumsal kurguların sosyolojik adıdır.
"tarihte zor'un rolü" eseriyle lenin zor'u kutsarken, ne gariptir ki pek de sevilmeyen ünlü tarihçi toynbe, "kılıç'la gelen, kılıç'la gider" teorisini ispatlamaya çalışır eserlerinde.
tarih'te ilk askerlik karşıtı duruşun, yani vicdani red'din roma'lı bir askerden geldiği muhtelif kaynaklarda anlatılır.
askerliğin her ne kadar er işi olduğu söylense de tarih'te kadın askerlerin etkin olduğu kesitlerde görülür.
bizde bu durum alenen anlatılmazken, daha çok erkek kılığında savaşmış kadın kahraman motifleri işlenir.
bugün siyasi şovlar ve yükselen milliyetçilik dalgasında davullarla gidilen askerliğin kalktığı söylense, davul çalmayacak er kişi de zor bulunur inancındayım.
kısaca, mantık bitişidir askerlik.
kısaca, hiyerarşinin insan üzerindeki egemenliğidir askerlik.
hiçbir zaman, bir vatan ya da toprak savunması değil, bir başka vatan'a, bir başka toprağa göz dikişin adıdır askerlik.
ve askerlik namus adı altında, başka namusların kirletilmesidir.
insanın vahşi yanının açığa çıkarılarak,hayvanla özdeşleştiği veya özdeşleştirilebildiği yegane alandır askerlik.
tarih, kurulan ve yenilen orduların destanlarıyla anlatılır. insanlık tarihinin namusunu çalan tek olgudur askerlik.
vahşetin, ölümün kahramanlık adında yüceltildiği araçtır askerlik.
son olarakta, tanrıya gidişin şahadet yollu kutsanışıdır askerlik.
aslında, sadece egemenlğin bir başka egemenliğe karşı kullandığı ve ihtiyaç duyduğu ve genellikle büyük bölümü yoksullardan oluşturulan toplumsal, kurgusal verili bir gerçekliktir askerlik.
