bitti der ve çıkar kapıdan, öylece yere yığılırsın. bacakların tutmuyordur, bir süre gerçekliğin dışında kalarak etrafını izlersin. sonra koşarsın peşinden bir kere daha duymak için, yetişirsin arkasından ama hala gerçeğin içinde değilsindir. bir daha sorarsın ve yanıt değişmez ama algılayamazsın. arkanı dönmüş eve giderken ayağında ayakkabı bile olmadığını farkedersin. ve o gerçeklik kaybı bir süre devam eder. geçiyor elbet zamanla, zaman senden alacaklarını alır ve karşılığında daha olgun ve kabullenmiş bir ruh hediye eder.
