yıllarca yok saymak ve yıllarca bir insanı ağlatmaktır. bununla da kalmaz sadece, ve yok saymanın boyutu kurtulmaya kadar gider. bir insan sizden kurtulur sonunda; çünkü kanını emmişsinizdir. o derece buhranlara sebebiyet vermişsinizdir, sonunda kurtulur. gider başkasıyla sevişir, yok saymasına gerek kalmamıştır. artık işin boyutu sevişerek unutmaya çalışmaktır. ya da kendi pişmanlıklarını sevişerek unutmak, ya da kendini aslında yok saymaktır. hiç yaşamamış gibi, yepyeni bir hayat. yok sayılana yapılan bu kötülüğün hesabını kimse ödemez. o yüzden hiç boşuna üzülmeyin yok sayıldığınız için. sanmayın ki sizi yok sayanlar bir gün acı çekecek ve en az sizin kadar mutsuz olacaklar. öyle adil değil yaşadığınız dünya ve öyle adil değil size yaşatılanlar ve sizin yaşattıklarınız. adına ne derseniz diyin, yok saymak aşka ihanet diyin isterseniz. yok saymak unutamamaktır diyin, bu liste uzar gider... sonuç yok sayılırsınız, adı neymiş önemi var mı? gereksiz eylemlerle uğraşanlar gereksiz varlıklar, bırakın sizi yok saysınlar. siz bir gün yok olup gittiğinizde haberleri bile olmadan onlar hala yok saymaya devam edebilecekler mi? yok sayıldığınız kadar aslında siz onlar için varsınız. kendileri yoklar, siz hep var olacaksınız. belki başka tenlerde, belki başka kollarda ve belki başka dudaklarda; ama siz hep varsınız. yok sayıldığınız için mi benzer yüzleri var sayar sizi yok sayanlar? illa ki, bir şeyler benziyordur yok sayılana dair. çok mu üzülüyorsunuz? yok sayıldığınızı kabul edin ve yok saymayın siz. siz o zaman bir gün unutabileceksiniz, yok sayıldığınızı bile...
