daha düne kadar Barış Manço dendiğinde aklıma çocuk programları yapan, süleyman, domates-biber-patlıcan diye bir şarkısı olan, adam olucak çocuk falan gelirdi aklıma. Geçtiğimiz günlerde bu adamın yaptıklarına baktım. ilk çektiği kliplere, yurt dışındaki konserlerine, özellikle japonya tabii, yaptığı şarkıları can kulağıyla dinledim. Bu adam içinde aşk olan ama gerçek aşk olan, insanı dinlediğinde böyle içinden yakalayıp avuçlayan, bazende hiç aşkla ilgisi olmayan süleyman diye bir isimden çok eğlenceli şarkılar yapıp yine insanı coşturan yani yaptığı işi iyi yapan bir adammış. örneğin sarı çizmeli mehmet ağa şarkısı ben bu şarkıyı komik bulurdum düne kadar. şarı çizmeli mehmet ağa, böyle şarkımı olur diye düşünüp gülerdim. meğer ne çok şey anlatmış o şarkıda, resmen insanlara yapması gerekenleri hatırlatmış ama yine komik bir başlık altında. evini dolaştım çok ama çok mütevaziymiş. hakkında hiç birşey bilmiyor olmamız belkide çok medyatik olmayışıydı bilmiyorum, yada yaşım çok küçüktü o öldüğünde o zamanlar düşünemedim şimdi mi anlamaya çalıştım bilmiyorum. bu adam insanları seven, saygı duyan, başlık altında yazan arkadaşlardan gördüğüm kadarıyla gönderilen her kişinin mektubuna cevap veren, çok güzel resim yapan... söylenicek çok şey var gibi hissediyorum. nerdeyse şarkılarıyla devrim yapan bile diyebilcem. ilk şarkılarını yaptığında belki klip bile yoktu ülkede. ama şu an bile olmayacak kadar eğlenceli klipler yapmış. değişik çok ilginç bir insanmış. seviyorum barış mançoyu ve şu yakın tarihten sonra çok büyük hayranıyım. öldüğünde küçüktüm tanışabilmek için ya ben geç doğmuşum yada sen erken.
