anneye söylenebilecek en samimi sözcük. anne küstüğü zaman yaşananların ardından söylenen, gönlü almaya yarayan söz öbeği.
annenin gene küsmeye çalışması ama beceremediği bir gün. daha bir gece öncesinde bağırtı çağırtı kapı çarpmalar bilmem neler sanki gerçekten bi şey varmış gibi, sonra sabah bi uyan bak yine erkenden kalkmış anne, hazırlamış kahvaltıyı. surat tabii beş karış; ama bir yandan da yumurtanı yiyip yemediğini kontrol ediyor gözünün kenarıyla. çıkarken dayanamazsın şımarıp öpmeye kalkarsın ama ne mümkün, yüz vermez kesinlikle, "git hadi yürü git başımdan" deyip tersler. "aman anne yaeeff" dersin çıkar gidersin, bu sefer de o dayanamaz peşinden bağırır: "o mont ne giymiş yine incecik kabanını giysene a benim şapşal oğlum". yok işte beceremiyor, napcan? "canım annem" der sarılırsın.
