sözlükte veya gündelik hayatta aleviler hakkında atıp tutmadan önce yapılması gereken şeydir.
yaşı küçük olanlar ve/veya tarihe pek ilgisi olmayanlar ya da alevilerle teması olmamış olanlar bu konuları fazla bilmeyebilir, geçmişte de durum şimdiki gibiydi (sakin ve nispeten hoşgörülü) sanabilir. ama geçmişte alevilere yönelik toplu katliamlar ve zaman zaman bizzat devlet tarafından yürütülen ciddi dışlama, hor görme ve eziyetler söz konusu olmuştur. yakın tarihte bile maraş, çorum gibi yerlerde, hatta daha 17 yıl önce sıvas'ta, 15 yıl önce gazi mahallesi'nde yaşanmış travmatik olaylar vardır. ayrıca aleviler kırsal ve kentsel kesimlerde ayrımcılığa tabi tutulmaya devam etmiştir, ortaokul çocuklarının bile ailesi, köyü alevi diye aşağılandığı, kovalandığı vakidir.
böyle bir geçmişle yoğrulmuş alevi insanının bilinçaltında oluşmuş bazı hassasiyetler vardır. "mum söndü" denen iftira da bu hassasiyetleri inciten önemli bir yaradır.
bunların ışığı altında, öncelikle alevileri anlamak ve alevilere şımarık çocuk muamelesi yapmamak gerekir. elbette aleviler de giderek ve kötü davranışlar azaldıkça bu travmaları geçmişte bırakarak daha az tepki gösterir noktaya gelebilir. ayrıca alevi camiasında olan, ama alevi çoğunluğun sağduyu, hoşgörü ve insana sevgisinden uzak olan sayısı az gürültüsü çok bazı aşırı gruplar da koca bir alevi kitleyi temsil etmemektedir.
