çok küçüktüm ufacıktım daha, yeni bir oyun arkadaşı bulmuştum çok iyi anlaşıyorduk.bir gün arka bahçe dediğimiz oyun alanımızda ip atlıyorduk ya da top peşinde koşuyorduk ki ileriden bir kadın ve yanında bir çocuk belirdi. yeni arkadaşıma ağız dolusu kahkahayla 'şu gelen ayıya bak' dedim. neden bu kadar çok gülüyordum bilmiyordum ama kendimi tutamıyordum, yeni arkadaşımla harika bir şey paylaşıyordum karşıdan ayıya benzettiğim bir kadın geliyordu,muhteşemdi. arkadaşım gülmüyordu geç fark ettim. 'o benim annem' dedi. artık ben de gülmüyordum. son bir umutla 'onu değil canım yanındakini söylüyorum' dedim korkarak, güldüm hatta inanır belki diye. 'o da benim kardeşim' dedi. hiçbir şey diyemedim utancımdan kafamı bile kaldıramadım,koşarak eve gittim. şimdi çıksa karşıma belki yine koşarak eve giderim sözlük kendimi hiç o kadar rezil hissetmemiştim.
