yıllarca ve mütemadiyen vurulan zincirin halkalarında meydana gelen ani bir sürtünme sesiyle uyandırıldım ben. aslında bilinçlenme de denebilirdi bunun adına ama yağmura hasretmişçesine akan göz yaşları pek umrumda olmadığı için açıkçası ne söylendiğini siklemedim hiç.
hee, kadınlarımla arama kağıt koyduğum günlerden kalma bi' alışkanlıktır belki, bilemiyorum. incecik çizgilerin birleştiği yerden kopan iki bedenlerden bahsediyorum yani.
ilk buluşmanın heyecanıyla evine koşarak giden liseli günlerimin çoktan geride kalmış olmasından da kaynaklanmıştır, kim bilir?
ya da iki sevgilinin bir bulutu başka şeylere benzeteceği iyimserliği kaybettiğim zamanlardan tarafıma tereke bırakılmış miras da olabilir elbette.
sonuç olarak önemli değil.
önemli olan zincirlerimin o ani sürtünme sesiyle, en zayıf halkasından kopmuş olması...
