Bazen o yolu düşünüyorum. Korel otele giden o yolu. Gecenin karanlığında arabanın farları, sen ve ben varız. Biliyorum, bu ambiansı sen daha iyi anlatmıştın. Ama hatırlıyorum hala çalan şarkıyı. Bir daha o gecenin geri gelmeyeceğinide biliyorum. Çünkü zaman çok hızlı ilerliyor. Ve şu anda senin çalışmanı dinliyorum. Deli gibi içiyorum. Ayak parmaklarıma kadar uyuştuğumu hissediyorum. Yok olup gidiyor her şey. Geçen günler giderek kötüye gidiyor. Sona bir adım daha yaklaşıyoruz. Aslında önemli olan ne düşündüğün değil ne hissettiğin. Nasıl olsa zaman bunuda silecek. Geriye sadece hatıralar kalacak. Ama burada kırılıyor işte. Bir şekilde kırılıyor...
