--spoiler-- osmanın iç sesi : insanın içinde saklanan o korkunç hayvanlar.
o akşam ilk defa kendi ailemle tanıştım.
yuvalarından fırlamış gözleri, öfke içinde uzayan boyunları, şişen damarları ilk defa o zaman gördüm.
gırtlak parçalayan ürpertici haykırışları ilk o zaman işittim.
bu son olmadı tabi...
benzer manzaralarla daha sonrada karşılaştım.
büyüdükçe insan alışıyor..
belkide büyümek diye bu alışmaya diyorlar.
ne zaman bağıran, ağlayan, haykıran öfkeli insan görsem
bu hayvanla ilk defa karşılaştığım andaki dehşeti, tedirginliği hatırlıyorum.
belkide belkide bu yüzden iyi yanıp hep çocuk, suçlu kaldı.
